Afgelopen week heb ik een semi-nieuwe categorie toegevoegd. Eerder schreef ik artikelen over bijvoorbeeld groener leven, diervriendelijk reizen & Mindful op reis, en plaatste deze onder ‘health’ of ‘Groen’. Nu graaf ik iets verder in mijn eigen gedachten en vond ik mindstyle beter passen.
We hebben maar één planeet
Vluchtelingen, de Brexit, aanslagen, Donald Trump. Samen met heel veel andere mensen ben ik hier het afgelopen jaar veel mee bezig. Snelle oplossingen en antwoorden zijn er simpelweg niet. Heel veel meningen daarentegen wel. En een mening hebben is natuurlijk prima, die deel tenslotte ik nu zelf ook. Maar waar ik vooral mee zit zijn drie dingen: Waarom zijn we niet een beetje liever voor elkaar? Waarom kunnen we ons niet meer in elkaar in leven? Waarom beseffen we niet dat we met zijn allen gewoon één planeet zijn?
Heal the world
Verandering. Angst voor het onbekende. Ik begrijp dat niet zo goed. Zwarte piet moet blijven omdat het traditie is. Net als stierenvechten dat is en heksenrij dat ook was. Waarom voelen mensen zich persoonlijk aangevallen als voorgesteld wordt iets te veranderen? Veranderen. Het gaat niet weg Veranderingen zijn eng, maar het is niet erg. Je wordt er niet slechter van, je wordt er niet ziek van. De meeste zijn juist goed. De meeste gebeuren niet voor niks. Ik kan totaal niet begrijpen dat mensen agressief worden als anderen mensen een mening hebben. We zijn allemaal mensen, willen allemaal hetzelfde, waarom zo onaardig?
Op de basisschool las ik het dagboek van Anne Frank, bezocht het Anna Frank huis en had een meester met veel interesse over de twee wereld oorlog. Jaren later bezocht ik een kamp in Duitsland, schuilkelders in Berlijn, zag Soldaat van Oranje en vorig jaar bezocht ik het Holocaust museum in Jeruzalem. En hoewel de vraag ‘Hoe kon het‘ tig keer in me opkomt, zie ik nu hetzelfde gebeuren. Amerika is verdeeld. Europa is verdeeld. Hoe kan het dat we allemaal mensen zijn en zo enorm tegenover elkaar staan? Dat we elkaar totaal niet begrijpen? Of dat we wegkijken? Net als toen. En dat objectief zijn haast onmogelijk lijkt. Terwijl er nu zoveel informatie verkrijgbaar is. Er zijn helaas altijd oorlogen in de wereld, aanslagen zijn er ook altijd. Maar mensen denken dat het nu anders is.
Buurtbewoners willen niet dat vluchtelingen over ‘hun’ stoep lopen (godzijdank is dat verzoek afgewezen). Hoeveel komt dit wel niet overeen met 60 jaar geleden? Ik word misselijk bij de gedachte en krijg een afkeer tegen die mensen die ‘hun’ stoep willen ‘verdedigen’. Hoe kun je mensen zo behandelen? Hoe kun je zó discrimineren?
Make it a better place
De media maakt er een potje van. Doet een ‘vluchteling’ iets van niet door de beugel kan staat het met koeienletters bovenaan in de krant (en hallo! Opgesloten zitten met tig andere mensen in een kleine ruimte en niks te doen hebben, tuurlijk ontstaan er opstootjes, dat gebeurd op festivals net zo). Doet een ‘vluchteling’ wat goeds, is het nergens te vinden. En dat is ook normaal, iets goeds doen. En vluchten voor een beter leven, maanden of zelfs jaren in een klein kamertje overleven, in een nieuw land zijn waar nieuwe mensen zijn, geen spullen meer hebben, je werk niet meer kunnen doen, je familie niet meer zien, niks kunnen doen behalve wachten, een leven willen opbouwen et cetera.
Dat is echt ontzettend knap. Dat is ontzettend eng. En dan mensen die daar boos op worden. Dat begrijp ik niet. We zijn allemaal mensen. We hebben maar één planeet. Jij zou net zo goed vluchten. Net zo goed alles doen voor een veilig leven. Iedereen mag gaat en staan waar hij of zij wil. Ongeacht, geloof, achtergrond, afkomst. Iedereen heeft recht op een toekomst. Het ergst wat is er is, is om geen hoop meer te hebben.
For you and for me
Waarom vinden ‘we’ aanslagen in Parijs, Brussel ‘erger’ dan in Istanbul of Bagdad? Als Fransen willen vluchten worden ze waarschijnlijk met open armen ontvangen? Waarom mensen uit Syrië niet? Mensen uit Marokko niet? Vluchten kun je om 1000 redenen doen. Om oorlog maar ook uit armoe. En Marokko is zéker geen rijk land en ik begrijp dondersgoed waarom ze het land ontvluchten voor een beter bestaan. En heeft ‘het westen’ zelf niet veel ellende veroorzaakt door landen leeg te roven? Gelukszoekers zijn we tenslotte allemaal. En dat is iets positiefs.
Een van de dingen die je vaak van reizigers hoort over mensen in andere landen: “De mensen zijn zó lief en gastvrij”. Waarom vinden we dat eigenlijk? Hoezo valt ons dat zo op? Zijn wij zelf misschien niet zo gastvrij?
Ik kreeg momenteel steeds meer afkeer tegen ‘de Nederlander’. Ik moet me zelf niet laten leiden door de schreeuwers, het overgrote deel hoor je niet en denkt er waarschijnlijk precies zo over als ik. Maar toch schaam ik me voor een deel. Het deel dat een bord voor zijn kop houdt. Het deel dat zich beter lijkt te voelen dan iemand uit een ander ‘land’. Landen zijn leuk als je reist, je kunt landen afvinken als je er bent geweest. Maar eigenlijk zie ik ‘landgrenzen’ niet zo. Ten slotte zijn we allemaal mensen, willen we allemaal hetzelfde, en leven we allemaal maar op één planeet.
Nog even dit: Adem in. Adem uit. Eet een Fruittella
The post Mindstyle: We hebben maar één planeet appeared first on .